Opgepast, fotograaf

Dat het Oud Stadhuis eindelijk in ere hersteld is, zullen de middenstanders daar geweten hebben. Het stadsbestuur is zelfs zo fier op het resultaat dat ze hebben beslist er een schutkring rond aan te leggen. In die zone is het voortaan ten strengste verboden iets te plaatsen dat zou kunnen wijzen op “een vorm van leven”. Koopwaar, een terrasje of een reclamebord worden er voortaan dus ten strengste verboden want stel je voor dat er een argeloze toerist of fotograaf een rekje met bloemen of groenten op zijn foto zou zien staan als hij thuis komt. Trouwen mag gelukkig nog wel, alleen moeten de trouwers voortaan met gesloten zakjes rijst worden gehuldigd want de duiven voederen mag er ook niet…

Even ernstig nu. Dat het stadsbestuur een reglementering uitwerkt om een minimale doorgang te garanderen aan voetgangers, fietsers en auto’s vinden we normaal, nuttig en zelfs noodzakelijk om de plaatselijke wildgroei aan kraampjes wat in te perken. Het is een feit dat minder mobiele mensen of ouders met een kinderwagen soms verplicht zijn de straat op te gaan om voorbij sommige “buitenwinkels” te raken. Dat je de openbare weg dus niet zomaar en onbeperkt mag inpalmen voor handelsdoeleinden is logisch en moet gereglementeerd worden. Tot daar zijn we akkoord. Maar als er plaats genoeg is, dan zien we niet in waarom het niet mag of kan. Het uitstallen van koopwaar verbieden omdat er eindelijk nog eens een monument gerestaureerd is geraakt, is er dus ook voor ons ver over.

Als de stad echt werk wil maken van een gewaarborgde doorgang op voet- en fietspaden, dan zou het in de eerste plaats nuttig zijn om die openbare weg toegankelijk te maken voor wie de stad door wil met een rolstoel of kinderwagen. Op vele plaatsen is dit alles behalve vanzelfsprekend en lijkt die openbare weg meer op een hindernissentocht. Er is keuze uit putten, losse tegels, te hoge boordstenen, verkeersborden of verlichtingspalen. Maar dat is natuurlijk de bevoegdheid van een andere schepen…